«Σε αναζήτηση της διαδρομής 32…» θα μπορούσε να είναι ο τίτλος του παρόντος. «Μια από τις ωραιότερες βόλτες της χρονιάς» θα μπορούσε να αποτελούσε έναν ακόμη τίτλο που θα ανταποκρινόταν με μεγαλύτερη ακρίβεια στα γεγονότα. Και για να συνεχίσουμε το παιχνίδι ας αντιστρέψουμε το κείμενο και αντί για άρθρο με έναν κάποιο τίτλο ας σημειώσουμε τίτλους χωρίς ένα κάποιο άρθρο όπως:

«Μια κάθετη διάσχιση του Ταϋγέτου», «Η ανάδυση υποβρυχίων στη καρδιά του Ταϋγέτου», «Πενταδάχτυλος, Βίντολη, Καψοδεματούσα, Βελιτσί και Τραγοβούνι», «Στον άγνωστο Ταΰγετο», «Οι κρυμμένοι θαυμαστοί κόσμοι του Ταϋγέτου», «Μια εξόρμηση που αποκάλυψε την άγνοιά μας», «Ο Ταΰγετος που αγνοούμε», «..τα βουνά ποτέ δε θα τα εξαντλήσεις», «Ο Ταΰγετος διέλυσε την υπεροψία μας..» και πολλά άλλα.

Κι αν μια εξόρμηση, στον κατά την ψευδαίσθησή μας, γνωστό και οικείο Ταΰγετο μπορεί να προκαλέσει τόσες πολλές επικεφαλίδες, πόσες θα ήταν οι σελίδες που θα έπρεπε να γραφτούν για να χωρέσουν όλα αυτά που το διήμερο της 23-24 Απριλίου 2016 μας προκάλεσε… Σίγουρα είναι πολλά για να ειπωθούν και ακόμη περισσότερα που σε καλούν να επιστρέφεις. Αλλά και τα πολλά που παίρνεις είναι λίγα μπροστά σε αυτά που το βουνό έχει να δώσει. Κι αν υπεροπτικά νομίζεις ότι ξέρεις, ο Ταΰγετος με ένα χαμόγελο, ειρωνικά σε φέρνει αντιμέτωπο με την άγνοιά σου.    

Άλλωστε το παρόν δεν είναι άρθρο αλλά εισαγωγή στο βίντεο της εξόρμησης. Που κι αυτό με τη σειρά του ένα μικρό μέρος φέρνει στην επιφάνεια από τα πολλά κρυμμένα των βυθών. Σαν τα υποβρύχια που αναδύονται που και που ή που απλά βγάζουν το σωλήνα τους πάνω από το νερό για το απαραίτητο για την συνέχιση της διαδρομής τους οξυγόνο…