Mε το Σύλλογο που ...ταξιδεύει και συναρπάζει το νου και.. ανεβάζει την διάθεση είχαμε την τύχη για άλλη μια φόρα - μαζί και η αφεντιά μου - να φύγουμε για τα... ψηλά. Μιλάμε φυσικά για τον ορειβατικό σύλλογο Καλαμάτας. Προορισμός αυτή τη φορά το ΒΟΥΝΟ ΤΩΝ ΘΕΩΝ, ο ΟΛΥΜΠΟΣ.
Παρασκευή απόγευμα 7 Ιουλίου και η ζεστή παρεΐστικη ομάδα 25 ατόμων αναχωρεί με τα δυο πουλμανάκια του Συλλόγου καθώς και ένα Ι.Χ. Οι λεπτομέρειες και πληροφορίες στους συμμετέχοντες καθώς και οι απαραίτητες συμβουλές για εξοπλισμό κλπ ήταν από μέρες κανονισμένες από το.. δυνατό Δ.Σ του Συλλόγου. Με την καλή μας διάθεση και έτοιμοι όλοι για μικρή η μεγαλύτερη πορεία και περιπέτεια φτάσαμε λίγο μετά της 11 το βράδυ στο Λιτόχωρο Πιερίας.
Αφού κάναμε μια μικρή βόλτα στο γραφικό Λιτόχωρο η αποστολή άραξε λίγο και δοκιμάσαμε στα τοπικά φαγάδικα σουβλάκια και άλλα εδέσματα της περιοχής και εφοδιαστήκαμε τα τελευταία απαραίτητα κυρίως νερό και φαγώσιμα για την επομένη και δύσκολη περιπέτεια μας στον όμορφο και ξακουστό Όλυμπο. Λίγο μετά με κέφι όλοι τραβήξαμε για το σημείο εκκίνησης της πορείας μας με τα πουλμανακια ..ενώ στη μουσική ...ο Μανώλης μας ανέβασε το κέφι με τον αξέχαστο Ν. ΞΥΛΟΥΡΗ....
Περασμένη η ώρα ...μια τα ξημερώματα και φτάσαμε στα Πριονιά και σε λίγο.. βρήκαμε και το χώρο για ύπνο κοντά στον ΑΓ.ΔΙΟΝΥΣΙΟ σε υψομ. γύρω στα 1100μ. Το κρύο είχε αρχίσει να γίνεται αισθητό. Οι φακοί φορέθηκαν στο κεφάλι οι υπνόσακοι βγήκαν και σε ελάχιστο χρονο είμαστε έτοιμοι για ύπνο. Άλλοι σε σκηνές άλλοι ποιοι τεμπεληδες ισως και κρυουλιαρηδες που δεν ήθελαν και πολλά, παρα μονο λιγες ωρες υπνου την πέσαμε στα Βανακια του Συλλογου...Σκετη ...πολυτελειααα!!!
Παρα τα.. οποια ροχαλητά έφτασε η ώρα κοντά 6, η ομάδα ξεκούραστη και σε ετοιμότητα δοκιμάσαμε το κέικ που μια.... καλή νοικοκυρά είχε φτιάξει μμμ! σκέτη μούρλια ...νομίζω η Βάνα ...άλλα ΧΑ ΧΑ δε σας το λέω .... και μετά από ένα πρόχειρο και γρήγορο καφέ φύγαμε...Τα μουλάρια περίμεναν πέντε λεπτά ποιο πέρα να πάρουν τα σακιά με ρούχα κλπ για αυτούς που ήθελαν να έχουν πάνω τους λιγότερο φορτίο.
Οι ομάδες έτοιμες... Δεκαεπτά άτομα - ας με συγχωρέσουν δεν τους ήξερα όλους με το όνομα τους- θα έκαναν την κλασσική λεγόμενη διαδρομή Πετροστρουγκα - Γομαροσταλος - Λαιμός - οροπέδιο των μουσών - καταφύγιο και μετά όποιοι επιθυμούν από το ''Λούκι’’ μια μικρή πορεία κοντά ώρα στην κορυφή του Μυτικά αφού πρώτα περάσουν κάτω από το επιβλητικό Στεφάνι ή θρόνο του Δια. Ο καλός φίλος Γιάννης Γιούργας πάντα έτοιμος και πρόθυμος να βοηθήσει είναι ο αρχηγός της ομάδας αυτής. Η πρόβλεψη για το οροπέδιο είναι κοντά 6 ώρες δρόμο μετρίας δυσκολίας.
Η άλλη ομάδα με τους «συνήθους ύποπτους»: Κακλιδή Κ., Αλλοίμονο Μ, Φύκιρη Κ., μαζί με μας (Γεωργακόπουλος Φ., Γαληνέα Σ., Χρονόπουλος Α., Παπαδόπουλο Γ. - και η αφεντιά μού) θα ακολουθήσει μια πορεία με ...λίγο μεγαλύτερες απαιτήσεις και διάρκεια πάνω από 12 ώρες. ...ζόρικη
...ραντεβού λοιπόν όλοι στο καταφύγιο το βράδυ... αφού βρεθούμε όσοι θέλουν ή μπορέσουν στην κορυφή. Έτσι χωρίσαμε. Εμείς αφήσαμε τα Πριονιά πίσω μας και μια ευχάριστη συνάντηση μας περίμενε. Πρόκειται για τον ΔΗΜΗΤΡΗ παλιό φίλο του ΕΟΣ και εργαζόμενο στην αεροπορία παλιότερα και στην Καλαμάτα. Είχε κατέβει αστραπή, 2 ώρες και κάτι από το καταφύγιο Κάκαλος, για να κάνει μαζί μας την πορεία αυτή των 12+ ωρών (σημειωτέων 2 ώρες κ 40 λ έχει το μαραθώνιο) και να ανέβει πάλι πάνω ..σκυλί μαύρο που λένε!!! Περάσαμε όμορφα δάση με οξιές και ελατά τεράστια Ανηφόρες και κατηφόρες και κάποιες σάρες. Χαράδρες επίσης με έντονα χαραγμένα τα σημάδια από χειμωνιάτικες χιονοστιβάδες με δέντρα σπασμένα και κορμούς ξαπλωμένους. Αφού πέρασε το τρίωρο διασχίσαμε το Μαυρόλογγο και λίγο μετά φτάσαμε στα Λιβαδάκια πάνω από 2000μ υψόμετρο και θεά φοβερή: το Λιτόχωρο και η Χαλκιδική ήταν στα πόδια μας. Στο άδειο καταφύγιο έκτακτης ανάγκης ένας ταλαίπωρος μονός -ίσως και ορειβάτης- με το μάτι να γυαλίζει περίμενε να κατέβει σε λίγο στο Λιτόχωρο....χάρηκε πολύ όταν του είπα ότι τάχα μια ορειβάτισσα φίλη μας φτάνει όπου νάνε και θέλει παρέα ....χα χα ακόμα ίσως την περιμένει ακόμα την κούλα
Αφού η παρέα μας ξεκουράστηκε συνεχίσαμε με περπάτημα σε αλπικό τοπίο και κορυφογραμμές πάνω από 2000-2500υψ. Ετσι περάσαμε τον ΚΑΛΟΓΗΡΟ και αργότερα πλησιάζαμε τον Αγιο ΑΝΤΩΝΗ. Εκεί μια μικρή αναποδιά με το πόδι ενός φίλου μας και η ορειβατική αλληλεγγύη ΠΑΡΟΝ μπράβο παιδιά!! Μια μικρή παράκαμψη και ο Αλέξης, ο Φώτης και ο Σωκράτης μας άφησαν άλλα τους βρήκαμε στην κορυφή αφού μάλιστα έκαναν μια επίσης μεγάλη πορεία. Η παρέα μας σε λίγο φτάνει στο ψηλότερο καταφύγιο στην Ελλάδα στη κορυφή του Άγιου Αντωνίου που είναι και ΜΕΤΕΩΡ. ΣΤΑΘΜΟΣ εγκαταλειμμένος του Άριστ. Πανεπηστημιου. Μικρη ανάπαυση με θεά κάτω μας το στρατόπεδο των ειδικών δυνάμεων και χιονοδρόμων. Σε λίγο με θεά στα πόδια μας δεκάδες άγρια άλογα φτάνουμε στο ΣΚΟΛΕΙΟ ενώ φαίνεται πίσω και το καταφύγιο ΧΡΙΣΤΑΚΗ για να φτάνουμε στη Σκάλα!!! με θεά τα επιβλητικές τεράστιες κορυφές στα αριστερά μας. Λίγη ξεκούραση και έτοιμοι για το πέρασμα στο απόκρημνο και αρκετά ...δύσκολο αν όχι επικίνδυνο ΚΑΚΟΣΚΑΛΙ. Η Αθηναία ορειβάτισσα χαίρεται που μας βλέπει και μας ακλουθεί. Το πέρασμα στα απόκρημνα βράχια θέλει προσοχή, πάρων και οι πινακίδες με τα ονόματα και τις φωτογραφίες άτυχων οι απρόσεκτων ορειβατών. Σε λίγο έχουμε φτάσει.
Είμαστε στην κορυφή της Ελλάδας ΜΥΤΙΚΑΣ 2918μ. Ευχάριστη έκπληξη.. πολλοί φίλοι από την άλλη ομάδα είναι στην κορυφή, έχοντας ανέβει από το ΛΟΥΚΙ και μας περιμένουν. Ακολουθούν αγκαλιές και τις φωτο - όμορφες στιγμές στην κορυφή της όμορφης χώρας μας... Σίγα - σιγά κατέβασμα για όλους στο καταφύγιο ΚΑΚΑΛΟΣ στα 2750μ που η μεγάλη ομάδα έχει είδη στήσει σκηνές για το βράδυ. Εκεί φαγητό και κέφι με όλους αν και η κιθάρα του καταφυγίου ήταν χαλιά γι αυτό δεν έπαιξα καλά μπουζούκι χα. Όλοι ικανοποιημένοι που έφτασαν περπάτησαν η ανέβηκαν στην κορυφή του βουνού των θέων. Φιλόξενο και το καταφύγιο ΚΑΚΑΛΟΣ επίσης.. αφού ο κρύος αέρας μας έκανε τη σκηνή καλοκαιρινή και με τον ταμία του ΣΔΥΜ φίλο ΜΙΧΑΛΑΚΗ Γ. τη βγάλαμε ''ζάχαρη'' τη νύχτα μέσα.. στρωματσάδα .Ενώ το κρύο έξω θέριζε. Ας σημειώσουμε ότι ο διαχειριστής του καταφυγίου ένας ΜΙΧ ΣΤΗΛΑΣ έχει ανέβει στο Έβερεστ.
Κυριακή μέρα επιστροφής μετά τον καφέ και η καθιερωμένη φώτο μπροστά στο θρόνο του ΔΙΑ και κατέβασμα στο ποιο κάτω καταφύγιο του ΖΟΛΩΤΑ στα 2100, λίγη ξεκούραση και εκεί και επομένη στάση για τους τολμηρούς ο ΕΝΙΠΕΑΣ. Το μπάνιο στα παγωμένα νερά είναι το κάτι άλλο. Είμαστε στα Πριονιά., η περιπέτεια μας τελειώνει αφού μαζευόμαστε και τσιμπολογάμε φεύγουμε με κέφι για την όμορφη ΚΑΛΑΜΑΤΑ με σταθμούς για όσους δεν ήθελαν τον παγωμένα Ενιπέα στα Ιαματικά θειούχα νερά στις Θερμοπύλες. Καήκαμε ρε παιδιά χα και για τους παραδοσιακούς σουβλάκια και γιαούρτι με μέλι στις Ερυθρές...λείπαμε και μέρες ίσως χρειαζόταν...
ΑΡΚΕΤΑ ΣΑΣ ΖΑΛΙΣΑ ΦΙΛΟΙ Ευχαριστούμε τον ΕΟΣ ΚΑΛΑΜΑΤΑΣ ΓΙΑ ΕΝΑ ΑΚΟΜΑ ΟΜΟΡΦΟ ...ΤΑΞΙΔΙ στις δύσκολες μέρες που βιώνει η χωρά προσφέρει σωματική και ψυχική εφορία σε ανθρώπους που τόσο την έχουν ανάγκη ευχαριστώ από καρδιάς τους φίλους-ες που περπατήσαμε φάγαμε ήπιαμε γελάσαμε κ φυσικά.. ανεβήκαμε Με ιδιαίτερη εκτίμηση σε όλους εσάς και στον ΕΟΣ........ Τάκης Α. Κρομπας.... f-b takhs kalamata
