Για τη σημερινή διαδρομή ξεκινήσαμε (μια παρέα από 21 άτομα και 2 σκυλιά) στις 8 το πρωί από τα γραφεία του Ορειβατικού Συλλόγου Καλαμάτας. Προορισμός οι Κάλυβες, ένα χωριό κοντά στην Καρδαμύλη, απ’ όπου θα ξεκινούσε η πεζοπορία. Η διαδρομή μας μέσα από ένα – ανά τόπους – πλακόστρωτο μονοπάτι περιλάμβανε παράλληλο καθαρισμό του από τα θαμνώδη φυτά που απειλούσαν να το αποσιωπήσουν από τη ματιά του οδοιπόρου. Βέβαια, δεν υπήρξαμε οι μόνοι που εκμεταλλευτήκαμε την εύνοια του καιρού˙ διάφοροι συνοδοιπόροι, μεμονωμένα ή σε ομάδες, απολάμβαναν εξίσου την ομορφιά της φύσης και την καλή θερμοκρασία. Μέσω μιας μικρής παλιάς γέφυρας, το παραδοσιακό πλακόστρωτο μονοπάτι μας οδήγησε στο μικρό χωριό Πεδινό, το οποίο διασχίσαμε και συνεχίσαμε ανηφορικά προς τα Τσέρια. Τα μικρά αυτά χωριά έχουν διατηρήσει την παραδοσιακή αρχιτεκτονική τους και ανακαινίζονται ξανά μερικώς. Η συνέχεια απαιτούσε μια μικρή στάση στα Τσέρια, όπου ήπιαμε καφέ, γευματίσαμε και δοκιμάσαμε τις αγκινάρες που μας φίλεψε ένας ευγενικός κάτοικος του χωριού. Ύστερα , πήραμε ξανά το δρόμο του γυρισμού προς το Πεδινό, αυτή τη φορά για να κατηφορίσουμε προς τη μονή Σωτήρoς. Ξανά το μονοπάτι έχρηζε καθαρισμού, ωστόσο το τοπίο ήταν μαγευτικό. Στον περίβολο της εγκαταλελειμμένης, πλέον, μονής Σωτήρoς υπάρχουν κάποιες μουριές με ήδη γινoμένους και νόστιμους καρπούς. Μόλις λίγα μέτρα μας χώριζαν πια από το φαράγγι του Βυρού, στους άνυδρους κόλπους του οποίου συνεχίσαμε τη διαδρομή μας. Ωστόσο, ο ουρανός ήδη σκοτείνιαζε και δεν άργησε να βρέξει. Ευτυχώς, σταμάτησε γρήγορα κι έτσι συνεχίσαμε τη διαδρομή μας μέσα στο φαράγγι, το οποίο μας αποζημίωσε με εκπληκτικές εικόνες, για να επιστρέψουμε πίσω στις Κάλυβες. Η πορεία μας, όμως, δεν θα τελείωνε εδώ, καθώς η ευγενική και φιλόξενη κα. Κατερίνα μας προσκάλεσε στο σπίτι της, ένα παραδοσιακό σπίτι με μια πανέμορφη βεράντα, που της πρόσφερε σκιά μια παλιά κληματαριά. Μας κέρασε ελληνικό καφέ, μια υπέροχη παραδοσιακή μανιάτικη σούπα (τραχανά), τυρί, ψωμί φρυγανισμένο πασπαλισμένο με ρίγανη κι ελαιόλαδο, ελιές και κρασί. Αυτή η «γεύση από Μάνη» επισφράγισε με τον πιο όμορφο τρόπο το ταξίδι μας και θα μείνει χαραγμένη σαν μια γλυκιά ανάμνηση. Ένα μεγάλο «ευχαριστώ» στην κα. Κατερίνα και, φυσικά, στον Ορειβατικό Σύλλογο Καλαμάτας που μας έδωσε την ευκαιρία όχι μόνο να ανακαλύψουμε, αλλά και να ζήσουμε την περιοχή!

Rebecca Grethe

For today’s tour, we (a group of 21 people and 2 dogs) started at 8 o’clock from the mountaineering club of Kalamata. With the cars we went to Kalyves, near Kardamili, to begin our hike. During our ascend on a once paved path, we cleaned it from plants that threatened to overgrow it. Obviously, we were not the only group who took advantage ofthe good weather. There were many people on the path who enjoyed the beautiful nature and the perfect temperatures to go on a hike. The traditionally paved path took us over a little old bridge to the small village of Pedino, which we passed through, and then further up to Tseria. These little villages kept their traditional way of building, and are partly being renovated again. In the centre of Tseria, we enjoyed a coffee, lunch and some artichokes from a local villager. The astonishing view from the terrace down to the sea was definitely worth the climb. Afterwards, we took the same path back to Pedino, where we then turned towards the monastery of Sotiras. Our descend there was again accompanied by path-cleaning and admiring the beauty of the landscape. Within the nowadays abandoned monastery of Sotiras grow some mulberry trees, which already bear some delicious fruits. The descend from here to Vyros gorge was now only a few metres, and we continued our way through the dry stream bed. But it didn’t stay dry for long, as the clouds were getting darker and soon poured rain over us. Fortunately, it was only a quick shower, and we could continue our way through the canyon, which offered stunning views, back to Kalyves. But our trip was far from over, as we were invited by the most friendly and welcoming Ms Katerina. She showed us her traditional house with a wonderful terrace, shaded by an age-old vine, and prepared us Greek coffee, a fantastic traditional maniatic soup (Trachanas), cheese, roasted bread with olive oil and oregano, olives, and wine. This ‘taste of Mani’ complemented our trip perfectly and we will keep it in best memory. A very big thank you to Ms Katerina, and of course to the mountaineering club for giving us the opportunity to not only discover, but to experience this region!

By: R. Grethe