Προορισμός μας τα Κοντοβούνια. Πατώντας ο ένας μέσα στα βήματα του άλλου, το χιόνι δίπλα μας άλλες φορές μας σκέπαζε το γόνατο και άλλες μας δρόσιζε καθώς παραπατάγαμε και πέφταμε γελώντας. H νύχτα που ερχόταν δεν θα ήταν και τόσο κλασσική, όσο αυτές που είχαμε συνηθίσει μέχρι τότε.

Οι διαδρομές γεμάτες τρέλα, διασκέδαση και γέλια. Η πρώτη σκοτεινή με φακούς, ενώ η τελευταία γεμάτη ήλιο που έκανε το χιόνι να μοιάζει με ασημόσκονη από τα παραμύθια.

Η διανυκτέρευση στα χιόνια είχε τόση ομορφιά που κατάφερε να μαγέψει ακόμη και τον πιο αρχάριο. Το φεγγάρι έλαμπε και ο ουρανός ήταν γεμάτος αστέρια. Με καλή παρέα, σκηνές και υπνόσακους η βραδιά κύλησε γρήγορα και ξεκούραστα, χωρίς όμως οι ψίθυροι να σταματούν για πολύ κατά την διάρκεια της νύχτας.

Το πρωινό μας βρήκε με τσιμπολόγημα, αναμμένη φωτιά και φοβερή διάθεση. Λίγη ώρα αργότερα ήρθαν και τα μέλη της πρωινής ομάδας, κάνοντας το κέφι να μεγαλώσει ακόμη περισσότερο. Στη συνέχεια αφήνοντας τα πράγματά μας πίσω και παίρνοντας μόνο τα απαραίτητα μέσα στο σακίδιό μας, μια ακόμα διαδρομή μας περίμενε.. Σκοπός της ήταν η εύρεση κατάλληλου παγωμένου πεδίου για την εκπαίδευση των μελών πάνω στο χειμερινό ορειβατικό εξοπλισμό. Τα κραμπόν και τα πιολέ πήραν το πρωταγωνιστικό ρόλο. Τσουλήθρες σε χιονισμένες πλαγιές και παιχνίδια μεταξύ μας κατάφεραν να κάνουν την εκμάθηση πολύ ευχάριστη και ψυχαγωγική.

Η επιστροφή μας στη συνέχεια, περνώντας πρώτα απ' το σημείο διανυκτέρευσης για να μαζέψουμε τα πράγματά μας, έλαμπε από έναν ηλιόλουστο ουρανό και η ατμόσφαιρα ήταν αρκετά δροσερή. Η ομάδα μας ήταν τέλεια και η εμπειρία συγκλονιστική. Γεμάτοι χαμόγελα μέχρι τα αυτιά γυρίσαμε σπίτια μας. Μακάρι όλοι οι άνθρωποι να μπορούσαν να ζήσουν αυτό το όνειρο με το σαγηνευτικό χιονισμένο τοπίο για φόντο. Αν γινόταν αυτό η φυσική μαγική ομορφιά που κρύβεται δίπλα από τα σπίτια μας θα μπορούσε να γίνει ευρέως αγαπητή και απαραίτητη.

Σταυρούλα Αντωνοπούλου

Άντζι Μπαλτουμα